Stageweekje

Nog even snel een verslagje voor ik naar Zweden vertrek. Ik heb deze week dus mijn stageweek gehad. Wat een ervaring!

Maandag moest ik om half 9, samen met Antonio, bij de locatie in de stad zijn. We stonden voor het gebouw maar er was geen deur te vinden. Dus na lang wachten en wat telefoontjes kwamen we erachter dat de ingang aan de achterkant zat (dit hadden we natuurlijk al geprobeerd maar wij konden het niet vinden). Daar werden we vriendelijk ontvangen door Torben, hij is de 'leider' van de naturegroep. We kregen een rondleiding in het gebouw en daarna gingen we met de bus naar de andere locatie. De kindjes waren super schattig (maar volgens Patrick vind ik alle kindjes schattig en dat klopt ook wel een beetje). Op de locatie aangekomen rende de kinderen naar de groep, werden de broodtrommels op de picknicktafels gegooid, namen de kinderen een paar hapjes brood of fruit en gingen het bos in. Ze mochten zelf bepalen hoeveel en hoefden ook niet op elkaar te wachten als ze klaar waren. Dat vond ik heel raar maar volgens Torben was dit een 'snelle hap'. We kregen ook hier een rondleiding en die heeft lang geduurd. Wow, wat was het daar groot! Het gebouw is een oude school en daar zitten nu 5 groepen in, elke groep start ook op een andere locatie. Daarna het bos in, ze hebben er schapen, geiten, kippen en konijnen die de pedagogisch medewerkers samen met de kinderen verzorgen. De schapen worden geslacht en opgegeten door de kindergarten. De kinderen weten ook dat ze de schaapjes eten. Daarachter lag een grote moestuin waar de kinderen zelf fruitjes kunnen plukken als ze dat willen. Ook worden er andere groenten verbouwd maar dat was dit jaar een beetje mislukt door het prachtige weer hier.
Aan de andere kant van het bos was een groot voetbalveld er zijn nog een aantal vuurplaatsen voor kampvuren er staan schommels, kleine huisjes, zandbakken. Eigenlijk was alles aanwezig om buiten te spelen. Ohja ook heel veel klimbomen en de kinderen klimmen hoog!
Daarna gingen we lunchen. Ook hier zat geen enkele structuur in, kinderen kiezen zelf wat ze eten, ze hebben allemaal gezonde dingen in hun broodtrommel en niemand zeurt! Ze moeten ook wel honger hebben na al dat buiten spelen. Als ze klaar zijn rennen ze weer het bos in. Er worden ook activiteiten georganiseerd zoals broodbakken, blaadjes rijgen maar kinderen zijn niet verplicht om daaraan mee te doen.
Ik heb 's middags met de kinderen gespeeld. Ze begrijpen totaal niet dat ik geen Deens praat en bleven dan ook stug Deens praten tegen mij. Soms lastig maar ook heel leuk en een hele ervaring.
Aan het einde van de dag was ik erg moe van alle indrukken, op de weg terug viel ik bijna in slaap net als de kinderen. De ouders stonden om half 4 te wachten om de kindjes op te vangen. Torben vertelde ons dat dit eigenlijk alleen mogelijk is voor de 'rijke' mensen. Ik dacht het al aan de kleertjes te zien. Eigenlijk raar dat hier de rijke kinderen zich juist vermaken met helemaal niks, terwijl ze thuis alles hebben volgens Torben.

De volgende dag zat ik weer om half 10 in de bus en omdat wij deze week de zorg hadden voor de schapen mocht ik mee gaan schapen jagen. Niets voor mij maar iik heb me als een echte boerenmeid gedragen en vooral heel veel gelachen. We gingen hekken verplaatsen zodat de schapen op een nieuwe plek konden grazen. De kinderen vonden het prachtig om me te helpen. Daarna moesten de schapen naar de andere kant worden gejaagd, het lukte de pedagogisch medewerkers niet dus ging Antonio met zijn stiergevechtskills helpen. Het was heel grappig en ik hoop dat ik het filmpje kan uploaden. De kinderen staan gewoon in de wei en zijn nergens bang voor. Heel leuk om te zien!

We hebben deze week nog een tocht door het bos gemaakt, (achter het 'kinder' bos ligt nog een groot bos. In die tocht liepen we niet gewoon over het voetpad, nee, we gingen door alle bomen en struiken heen om dieren, planten en vruchten te zoeken. Als ze kinderen bessen of een appel tegenkomen eten ze die lekker op. Niemand zeurt dat die gewassen moet worden of dat er misschien beestjes opzitten. Heel anders dan in Nederland toch?

Ik heb zoveel gedaan dat ik het niet eens meer weet, maar het was zo leuk! Ook met de kinderen krijg je echt een band. Vanmorgen kwam er een jongetje naar me toe rennen om me een knuffel te geven. Het geeft een fijn gevoel want ik heb soms het gevoel dat ze niet echt wat aan me hebben als ik ze niet versta. Ik heb hard geprobeerd om de kinderen Engels te leren tellen maar ze bleven stug tellen in het Deens. Poging mislukt dacht ik... In de bus terug zat ik naast 2 meisjes die ineens vrolijk tot 10 gingen tellen in het Engels. Heel leuk om te zien en ik was blij dat het toch gelukt was!

Morgen mijn laatste dagje, heel jammer maar ik heb wel heel veel geleerd en het liefst neem ik het hele bos mee naar Nederland en laat ik ze daar zien hoe gezond dit is. Ik zie de kinderen volop genieten van alle vrijheid die ze krijgen en in mijn ogen is het veel beter voor hun ontwikkeling. Er word hier veel minder op ze gelet maar ouders zijn ook minder bezorgd.

Ik wilde even snel wat schrijven maar het is een lang verhaal geworden door mijn enthousiasme!
Ik heb net mijn tassen gepakt en morgen ga ik na stage lekker rondtrekken in Zweden en Noorwegen! Daarna heb ik vast weer genoeg meegemaakt.

Tot over 10 dagen. Liefs Mariska